Een paar weken geleden, het weer was mooi en er brak een waterig zonnetje door, pakte ik enthousiast mijn mountainbike om een rondje door het bos te fietsen. Mijn trainingsroute, van Nijmegen via Groesbeek naar de Mookerheide en weer terug, heb ik inmiddels enkele tientallen keren gereden, ik ken het uit mijn hoofd.

Eenmaal in het bos was mijn enthousiasme snel voorbij. Mooie smalle singletracks bleken acht meter brede modderpaden te zijn geworden. En het bos was één grote ravage, zo onherkenbaar dat ik me nauwelijks meer kon oriënteren. Overal lagen bomen, bospercelen zo groot als een half voetbalveld waren compleet weggekapt.

 



Ik geef het toe, ik ben weet weinig van natuur. Steden en dorpen, dat is meer mijn ding. Maar ik heb er wel een gevoel bij, net als iedereen. Natuur is voor mij een gebied waar niet wordt ingegrepen, waar bomen van ouderdom omvallen en wegrotten, waar paadjes vanzelf ontstaan omdat er wild loopt, waar een geheimzinnige sfeer hangt en waar je kunt verdwalen. Zoals het moerasgebied, waar ik vroeger als kind zo graag doorheen struinde. En een stad, dat is iets waar vrijwel alles gepland is en aangelegd, waar over nagedacht is. In tegenstelling tot de natuur, zou ik zeggen.

Maar helaas voor mij, die natuur bestaat niet meer. Bos wordt gekapt, en nieuwe natuur gemaakt. En terwijl ik dit typ, schrik ik ervan: "natuur" en "maken" zijn twee woorden die niet bij elkaar horen. Maar het is wel de praktijk. Duizenden herten worden afgeschoten omdat ze de biodiversiteit in gevaar brengen. En de otter is volgens het Wereldnatuurfonds bezig met een spectaculaire comeback nadat het dier halverwege de vorige eeuw helemaal was verdwenen: "Vanaf 2002 zijn enkele otters succesvol uitgezet in de Kop van Overijssel en Zuidoost-Friesland. Er is nu ruim tien jaar later een kleine, maar groeiende populatie van ongeveer 100 dieren". Ik vind dit eerlijk gezegd helemaal niet spectaculair. Het is, om in mijn vakgebied te blijven, net zoiets als een Amsterdams grachtenpandje bouwen in een Helmondse Vinexwijk. Het kan, maar het is nep.



Laatst zag ik op het journaal dat er Poolse wisenten waren uitgezet in Nederland, om "de natuurontwikkeling te stimuleren". Na een lange reis in een vrachtauto kwamen ze aan in het Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Ze keken bij het uitstappen een beetje verbaasd om zich heen, blijkbaar had niemand hun verteld dat ze natuurstimulator waren geworden. Gelukkig komen ze hier in een gespreid bedje en kunnen ze profiteren van ons sociale vangnet. Zo worden ze elke dag in de gaten gehouden door boswachters en onderzoekers en er wordt van iedere wisent maandelijks een conditiescore gemaakt. Conditiescore? Ja, u leest het goed en het is geen grap. Zie voor meer informatie www.wisent.nl. Volgens hetzelfde bericht leven de beesten "onder natuurlijke omstandigheden"...

Onze natuur, ik ben er kritisch over. Maar er zijn ook mooie voorbeelden. Binnenkort wordt er in Lochem een GSRO bijeenkomst georganiseerd over de ontwikkeling van de rivier de Berkel, die zijn oorspronkelijke loop weer heeft gekregen. Kijk, als je dan toch natuur wilt maken, doe het dan zo!


Kom ook naar de bijeenkomst "Beleef de Berkel" op maandagavond 25 april 2016. Erna Hiddink van de gemeente Lochem en Louisa Remesal van het Waterschap zullen een presentatie geven over de herinrichting van de rivier de Berkel. Deze bijeenkomst wordt georganiseerd door de GSRO maar ook niet leden zijn van harte welkom. Locatie: gemeentehuis, Hanzeweg 8 in Lochem, aanvang 18.00 uur. Opgeven via burodwarsstraat@outlook.com. We vragen een kleine bijdrage van € 3,-- per deelnemer.